Ik zit aan het strand. Aan het werk. Laptop op mijn zonovergoten tafeltje, happen en dranken binnen handbereik. Ja, ik ben een mazzelaar vandaag. Om mijn vrienden jaloers te maken post ik een fotootje op Facebook van mijn tijdelijke buitenkantoor-aan-zee …
Mijn kids weten grofweg wat voor werk ik doe. ‘KRACHTTAAL! Eigen bedrijf. Hij schrijft teksten enzo.’ Ik hoor ze dat wel eens uitleggen aan hun vrienden en vriendinnen. Maar nu zoonlief (bijna 16) zich op zijn toekomst voorbereidt – de eerste blik op een vervolgopleiding – moet er blijkbaar dieper gegraven worden. Gebekt als hij is, stelt hij de allesomvattende vraag. Kort, krachtig. In slechts vijf woorden. ‘Páp, wat doe jij eigenlijk?’ Hoog tijd om hem dat eens haarfijn uit te leggen. En daar ga ik meer dan vijf woorden voor gebruiken. Vooral even onder zijn neus wrijven dat ik niet elke dag typend aan zee de zon aanbid. En misschien goed dat ik jullie – mijn warme contacten hier op LinkedIn – dat ook meteen even duidelijk maak.
Teksten schrijven
Tekstproductie. Da’s mijn core bizz. En voor de duidelijkheid: ja, dat is een vak apart. Gelukkig zijn veel bedrijven, overheden en maatschappelijke organisaties dat met mij eens. Dus huren zij mij in als ze teksten nodig hebben voor hun personeelsbladen, relatiemagazines, websites, reclame- en voorlichtingscampagnes, brochures, nieuwsbrieven, digitale magazines, video voice overs en jaarverslagen. Van old school tekst tot online content dus. Er staan in Den Haag en Haarlem zelfs hypermoderne winkels van KPN waar mijn teksten na een simpele vingeraanraking van de klant uit de muren tevoorschijn komen. Hoe interactief wil je het hebben?
Koers bepalen
‘Wanneer ben je een goeie tekstschrijver, pap?’ wil zoonlief weten. Kijk, dat zijn de vragen. Nu raak ik op dreef. Jongen, het geheim van tekstschrijven zit niet eens zozeer in het hebben van een vlotte pen of een soepele aanslag. Natuurlijk, ik ken zat mensen die prachtige verhalen schrijven. Persoonlijk, uit het diepste van hun ziel en straight from the heart. Ik doe het anders. Ik stel me volledig in dienst van mijn opdrachtgever en zijn of haar doel. Sterker nog: als ik aan de slag ga, bén ik mijn opdrachtgever. Of op z’n minst die vertrouwde communicatiecollega. En desnoods de complete communicatieafdeling om de hoek. Ik leef me volledig in. Dus wil ik exact weten waarover we gaan communiceren en wie we willen informeren, stimuleren, enthousiasmeren en activeren. Wie is de doelgroep, wat hebben we te bieden en met wie willen we graag de dialoog aangaan? Via welke wegen bereiken we de mensen die we op het oog hebben het beste? Waarom is het überhaupt belangrijk dat we gaan communiceren? En wat is het juiste moment? Pas als al mijn kritische vragen zijn beantwoord en de koers helemaal is bepaald, ga ik aan de slag.
Verhalen halen
‘Nou, en dan zul je wel gaan schrijven’, zegt mijn zoon. En ik hoor het sommigen van u ook denken. Niks daarvan. Zonder content geen tekst, geen verhaal. En zonder content geen KRACHTTAAL! Dus vraag ik mijn opdrachtgever naar alle relevante achtergrondinformatie. Ik lees en leef me in. Vervolgens kruip ik in de huid van de doelgroep. De lezers, het publiek. Wat vinden zij werkelijk interessant? Ik doe interviews met voor hen relevante, inspirerende personen of ik ga op reportage. Liefst samen met een van mijn vaste fotografen of filmers. De echte praktijk in, ware verhalen halen. Ze vormen de basis voor communicatie die mensen werkelijk raakt.
Toon, lengte en vorm bepalen
‘Wordt het niet eens tijd om een stukkie te gaan tikken, pap?’, klinkt het ongeduldig en cynisch uit de mond van mijn nieuwsgierige nazaat. Bijna! Voor de letters zich tot woorden en zinnen op het scherm van mijn laptop ontvouwen, is het zaak nog even goed na te denken. Voor welk communicatiemiddel schrijf ik? Een blad, een website, een brochure? En wie zijn onze lezers, wie willen we bereiken, beroeren en in beweging zetten? Welke tone of voice slaat het beste aan bij deze doelgroep? En willen we de diepte in met een langer verhaal? Of gaan we kort en bondig: lekker prikkelen?
Brede interesse
Mijn zoon lijkt tevreden. ‘Er komt dus heel wat bij kijken voor je überhaupt gaat schrijven. En dat is dus waarom mensen jou vragen teksten te schrijven?’ vat hij vragend samen. Ik kijk ‘m aan. Dikke kans dat -ie dat doorvragen van mij heeft. Net als die niet te stuiten belangstelling en nieuwsgierigheid. En eigenlijk geeft hij dáármee al antwoord op zijn eigen vraag. Ik ben er namelijk van overtuigd dat de werkelijke waarde die ik mijn klanten te bieden heb, zit in mijn brede interesse in bedrijven, hun mensen en hun producten. In mijn oprechte nieuwsgierigheid. En in mijn maatschappelijke belangstelling. Verwarmingsoplossingen van Nefit? Ik wil álles weten van die producten, van nieuwe technologieën, van de laatste ontwikkelingen in de markt en van de duurzame ambities die het bedrijf, ons land, Europa en de wereld heeft. Campagne voeren voor de innovatieve doorbraak van SweetCare? Binnen no time zit ik – ondanks dat mijn kids twee opgroeiende pubers zijn – weer helemaal in de luiers en denk ik graag mee hoe we dat ultradunne juweeltje in de markt gaan zetten. Meehelpen een nieuw pensioenfonds als TrueBlue op de kaart te zetten? Ik moet nog een paar jaartjes. Maar ik volg de ontwikkelingen op de voet en wil exact weten waarom zij het anders denken te doen ten opzichte van de traditionele fondsen. Een zorgcampagne, een blad voor een grootstedelijke woningcorporatie? Ik ben kerngezond en heb een koopwoning. Maar ik duik er helemaal in. Juist! Ik google en vraag me suf tot ik er alles van weet. Kennis vergaren. Omdat ik dat als tekstschrijver de normaalste zaak van de wereld vind én omdat ik het ontzettend leuk vind.
Pure passie
De zon zakt inmiddels in de Noordzee. Ja, ik ben vandaag een enorme mazzelaar. Maar morgen ben ik het ook. Overmorgen weer. Volgende week. En de week erna. Al regent het pijpenstelen. Want ik heb het mooiste vak dat er is. Ik mag alles vragen en weten. Achter de schermen kijken, boeiende mensen ontmoeten en er prachtige verhalen over schrijven. Maar voor ik doordraaf van geluk zet mijn zoon me met beide benen op de grond. ‘Trouwens pap, ik ben eruit. Ik wil cameraman worden. Video’s editen. Beeld, online media weet je wel?’ Heel even heb ik de neiging hem ervan te overtuigen dat hij toch echt voor het geschreven woord moet kiezen. Maar ik hou me in en geef hem het meest echte en oprechte advies dat ik voor hem heb. ‘Mooi man, je hart volgen. Pure passie. Dat is het meest gave wat er is.’
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.